Üniversite Hazırlık Öğrencisi Ne Demek? Bir Hikâye Üzerinden Anlatım
Bazen bir kelime, düşündüğümüzden çok daha fazlasını ifade eder. “Üniversite hazırlık öğrencisi” deyince gözümüzde canlanan görüntüler, genellikle bir masanın başında ders çalışan, kafasında geleceğe dair büyük sorular taşıyan bir gençten ibaret. Ama bu sadece yüzeysel bir izlenim. Gelin, bir hikaye paylaşayım sizlerle.
—
Melis, sabahın erken saatlerinde uyanmıştı. Dışarıda güneş yeni doğuyordu, fakat o, odasında yalnızca kitaplarına bakarak vakit geçiriyordu. Kafasında bir sürü düşünce vardı; ne yapması gerektiği, hangi dersleri daha çok çalışması gerektiği, sınavın ne kadar zorlayacağı… Bir yanda geleceğine dair belirsizlikler, diğer yanda “başarı” için verilen tüm çabalar… Onun gibi milyonlarca genç, üniversite hazırlığının yoğun ve yorucu sürecinde bir yerlerde benzer duygular içindeydi. Ama Melis’in hikayesi biraz farklıydı.
Bir hafta önce, annesiyle yaptığı bir sohbet onu derinden etkilemişti. “Buna değer mi?” diye sormuştu annesi. “Kendini bu kadar yıpratıp sonunda ne elde edeceksin?” Melis, annesinin gözlerindeki kaygıyı hissetmişti. Ancak o, hayalinin peşinden gitmek istiyordu; üniversiteyi kazanıp, başarılarını kanıtlamak. Fakat bu süreç, onun için sadece bir sınavdan ibaret değildi. İçindeki belirsizliklerle savaşmak, kaygılarını aşmak, hayatta bir yer edinmek gibi duygusal bir boyutu vardı.
Melis’in bu süreçteki hisleri, çevresindeki herkesin farklı bakış açılarıyla şekilleniyordu. Eren, Melis’in sınıf arkadaşıydı ve hazırlık sınıfının “kolay” olacağını düşünüyordu. “Zaten bu dönemi atlattıktan sonra her şey çok daha kolay olacak,” diyordu. Eren, her zaman çözüm odaklıydı. Her şeyin bir stratejisi, bir yolu olduğunu düşünüyordu. Çalışmalarını düzenli bir şekilde yapıyor, hangi dersin hangi konusunun daha önemli olduğunu belirliyor ve sadece sınavın notuna odaklanıyordu. Bir tür formül gibi, her şey bir çözüme dönüşüyordu. Ama Melis, bu kadar net ve soğukkanlı bir bakış açısına sahip değildi.
Melis için, bu sürecin anlamı çok daha derindi. O, sadece sınavları geçip üniversiteye girmeyi istemiyordu; aynı zamanda içinde bulunduğu toplumu ve ailesinin ona duyduğu güveni karşılamak istiyordu. Eren’in gözünde “kolay” görünen hazırlık süreci, onun için duygusal bir yolculuktu. Ailesinin beklentileri, okulun sürekli verdiği baskı, bazen ona ağır geliyordu.
Bir gün, okulda öğretmenleri hazırlık sınıfının sonunda yapılacak olan büyük sınavın zorlukları hakkında konuşurken, Melis içinden derin bir “nefes” aldı. O an, herkesin aynı şey için çaba harcadığını fark etti: “Bir hedef, bir idealler peşinde.” Ama her öğrencinin yolu farklıydı. Eren için hedefler, somut ve stratejikti. Melis içinse, hepsi bir duygu, bir bağ, bir anlam taşıyordu.
Erkekler, genellikle üniversite hazırlık sürecini daha çok çözüm odaklı, veriye dayalı bir stratejiyle ele alırlarken, kadınlar, bu sürecin içinde kişisel ilişkiler ve duygusal bağlarla daha çok iç içe olurlar. Eren, derslerin detaylarına odaklanıp her şeyin bir plana, bir düzene oturmasını istiyordu. Ama Melis için, bu süreç bir anlam kazanmalıydı. Sadece sınavı geçmek değil, aynı zamanda kendisini bulmak, kimliğini oluşturmak da önemliydi.
Hikayenin sonunda, Melis üniversiteyi kazandı. Ancak, kazandığı sadece diploma değildi. Hayatında, sınavlardan daha değerli bir şey kazanmıştı: Kendini tanıma, hayallerine bir adım daha yaklaşma cesareti ve en önemlisi, bu yolculukta duyduğu duygusal bağları anlamak.
—
Siz bu hikayeyi okurken, belki de kendi üniversite hazırlık deneyimlerinizi hatırladınız. Her birinizin süreci farklıydı, değil mi? Kimileri Eren gibi çözüm odaklıydı, kimileri ise Melis gibi duygusal bir yolculuğa çıkmayı seçti. Peki, sizce üniversite hazırlık süreci sadece bir sınav dönemi midir, yoksa kişisel bir keşif yolculuğu mu? Düşüncelerinizi yorumlarda paylaşmanızı çok isterim.